Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
бедарак — [بي درک] 1. беасар, беному нишон; бехабар; бедарак шудан а) беному нишон шудан, аз худ хабар надодан; б) номаълум ғайб задан, гум шуда рафтан 2. бесабаб, беасос, беҳуда 3. бидуни зарурат, бекор, бе қасди муайян; бедарак нагуфтаанд, ки … //… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
баҳона — [بهانه] сабаби беасосу сохта, далели сохта, дастак; тақал (барои накардани коре): баҳона ёфтан, баҳона кардан, баҳона ҷустан; ба (бо) андак баҳона бо баҳонаи ночизе; бесабаб, беасос; ба (бо) баҳонае чизеро дастак карда, тақал карда; бо (ба)… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беасос — [بي اساس] асоснадошта, холӣ аз замина; бесабаб, бедалел; нодуруст; беасос баромадан нодуруст баромадан ( и умед, орзу, ваъда); даъвои касеро беасос шумурдан бино бар набудани далел даъвои касеро нодуруст ҳисоб кардан ва ғайри қобили қабул… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беваҷҳ — [بي وجه] бесабаб, беасос, бедалел; беҳуда … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бегап — [بي گپ] хомӯш, сокит; хомӯшона ◊ бегапу калоча бегуфтугӯ; бечуну чаро; бегап набудан бесабаб набудан; иллату асос доштан ( и ҳодисае) … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беҳуда — [بيهوده] 1. бефоида, барабас: зӯри беҳуда, кори беҳуда, беҳуда сарф кардан, беҳуда гузаштани вақт; зӯри беҳуда миён мешиканад (зарб.); зӯри беҳуда задан кӯшиши бефоида кардан, барабас талош кардан 2. ноҳақ; бесабаб: беҳуда ранҷондан, беҳуда азоб… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бечиз — [بي چيز] 1. он ки молу чиз надорад, нодор: бечизу чора 2. гуфт. беасос, бесабаб, беҳуда: бечиз намегӯянд, ки…, бечиз нест, ки… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беҷиҳат — [بي جهت] бесабаб, беҳуда, беасос … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беҷо — [بيجا] 1. он ки барои истиқомат ҷой (сарпаноҳ) надорад, бехона, беманзил 2. бемаврид, бемавқеъ: хандаи беҷо 3. беҳуда, барабас; бесабаб: беҷо набудани гапи касе, беҷо набудани шубҳа ё гумони касе; чизеро аз ҷояш беҷо кардан чизеро аз ҷое ба ҷои… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ваҷҳ — [وجه] 1. сабаб, далел, асос; аз ин ваҷҳ а) аз ин сабаб, аз ин рӯ, аз ин ҷиҳат; бинобар ин; б) аз ин хусус, дар ин бора; бе ҳеҷ ваҷҳ бесабаб, беҳуда, бе ягон асос; ваҷҳ гуфтан а) сабаб нишон додан; далел овардан; баҳона кардан; б) маҷ. ҳисобӣ… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
